Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

A helm

  • 1 galea

    galea, ae, f. (vgl. griech. κυνέη, Hundsfell, dann der daraus gefertigte Helm, I) ursprünglich ein Helm aus Leder u. mit Erz beschlagen, eine Pickelhaube (hingegen cassis = ein Helm aus Metall, eine Sturmhaube), dann der Helm übh., Cl. Quadr. ann. 1. fr. 12 (bei Gell. 9, 11, 7). Caes. b. G. 2, 21, 5 u.a.: loricae galeaeque aëneae, Cic. Verr. 4, 97: gal. venatoria, Jägerhelm, Nep. Dat. 3, 2. – II) übtr.: a) die Mütze, ›tiara‹ galea sacerdotis est, Schol. Iuven. 6, 516. – b) die Haube auf dem Kopfe der afrikanischen Hühner, Col. 8, 2, 2.

    lateinisch-deutsches > galea

  • 2 galea

    galea, ae, f. (vgl. griech. κυνέη, Hundsfell, dann der daraus gefertigte Helm, I) ursprünglich ein Helm aus Leder u. mit Erz beschlagen, eine Pickelhaube (hingegen cassis = ein Helm aus Metall, eine Sturmhaube), dann der Helm übh., Cl. Quadr. ann. 1. fr. 12 (bei Gell. 9, 11, 7). Caes. b. G. 2, 21, 5 u.a.: loricae galeaeque aëneae, Cic. Verr. 4, 97: gal. venatoria, Jägerhelm, Nep. Dat. 3, 2. – II) übtr.: a) die Mütze, ›tiara‹ galea sacerdotis est, Schol. Iuven. 6, 516. – b) die Haube auf dem Kopfe der afrikanischen Hühner, Col. 8, 2, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > galea

  • 3 clāvus

        clāvus ī, m    [CLAV-], a nail: clavi ferrei, Cs.: clavos figentes, L.: clavo ab dictatore fixo, L.: ex hoc die clavum anni movebis, i. e. reckon the beginning of the year: tamquam clavo clavum eiciendum: beneficium trabali clavo figere, with a spike, i. e. to clinch: Necessitas Clavos trabalīs Gestans, H. — A rudder, helm: clavum ad litora torquere, V. — Fig.: clavum tanti imperi. — A purple stripe (on the tunic, broad for senators, narrow for the equites): lati clavi, L.: latus clavus (absurdly assumed by the praefect of a village), H.—Poet., a striped tunic: mutare, H.
    * * *
    I
    callus, wart, tumor, excrescence; foul brood in bees; fungus disease in olives
    II
    nail, spike, rivet; purple stripe on tunic; tiller/helm, helm of ship of state

    Latin-English dictionary > clāvus

  • 4 gubernāculum

        gubernāculum (poet. -nāclum, V.), ī, n    [guberno], a helm, rudder: ad gubernaculum accessit: Ipse gubernaclo rector subit, V.— Plur, guidance, direction, control, government: rei p.: ereptis senatui gubernaculis: ad gubernacula rei p. sedere, C., L.
    * * *
    helm, rudder, steering oar of ship; helm of "ship of state"; government

    Latin-English dictionary > gubernāculum

  • 5 cassis [1]

    1. cassis, idis, f. (tuskisch für κόρυς, s. Isid. orig. 18, 14), der Helm aus Metall, die Sturmhaube (dagegen galea = der Helm aus Leder, die Pickelhaube), Plaut., Caes. u.a. – meton. = Krieg, sub casside, im Kriege, Plin. 13, 23: aetas patiens cassidis, Iuven. 7, 33.

    lateinisch-deutsches > cassis [1]

  • 6 galeo

    galeo, āvī, ātum, āre (galea), behelmen, I) eig.: miseras puellas, Cinna fr. bei Non. 87, 28: in campo iubet galeari, den Helm aufsetzen (der auf dem Marsche auf der linken Schulter herabhing), Auct. b. Afr. 12, 3: galeatum sero duelli paenitet, es bereut zu spät, wer den Helm aufgesetzt hat, die Kampflust, Iuven. 1, 169. – Partiz. Perf. galeātus, a, um, behelmt, Minerva, Cic.: mulier, Iuven.: Zenobia ad contiones galeata processit, Treb. Poll. – II) bildl.: prologus galeatus, zur Verteidigung bestimmter, Hieron. praef. s. script.: u. so principium galeatum, (Serg.) expl. in Donat. 486, 5 K.

    lateinisch-deutsches > galeo

  • 7 nassiterna

    nassiterna (nāsiterna), ae, f., die Gießkanne, Plaut. Bacch. 12 G.; Stich. 352. Cato r. r. 11, 3. Varro r. r. 1, 22, 3. Varro de vit. P. R. 1. fr. 42 (aus Non. 547, 7); vgl. Fest. 169 (a), 11. Nbf. mnasiterna, Fulg. serm. ant. 27 Helm. – Dav. nassiternātus, a, um, mit einer Gießkanne versehen, Calp. bei Fulg. serm. ant. 27 (wo Helm mnasiternatus).

    lateinisch-deutsches > nassiterna

  • 8 cassis

    1. cassis, idis, f. (tuskisch für κόρυς, s. Isid. orig. 18, 14), der Helm aus Metall, die Sturmhaube (dagegen galea = der Helm aus Leder, die Pickelhaube), Plaut., Caes. u.a. – meton. = Krieg, sub casside, im Kriege, Plin. 13, 23: aetas patiens cassidis, Iuven. 7, 33.
    ————————
    2. cassis, is, gew. Plur. cassēs, ium, m., das Jägergarn, Netz, I) des Jägers, casses ponere, Ov., od. imponere, Prop., stellen, aufstellen. – übtr., wie unser Netz = Nachstellung, Falle, casses tendere alci, Tibull.: viso casse, Ov. – II) der Spinne, das Spinnengewebe, Verg. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cassis

  • 9 galeo

    galeo, āvī, ātum, āre (galea), behelmen, I) eig.: miseras puellas, Cinna fr. bei Non. 87, 28: in campo iubet galeari, den Helm aufsetzen (der auf dem Marsche auf der linken Schulter herabhing), Auct. b. Afr. 12, 3: galeatum sero duelli paenitet, es bereut zu spät, wer den Helm aufgesetzt hat, die Kampflust, Iuven. 1, 169. – Partiz. Perf. galeātus, a, um, behelmt, Minerva, Cic.: mulier, Iuven.: Zenobia ad contiones galeata processit, Treb. Poll. – II) bildl.: prologus galeatus, zur Verteidigung bestimmter, Hieron. praef. s. script.: u. so principium galeatum, (Serg.) expl. in Donat. 486, 5 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > galeo

  • 10 nassiterna

    nassiterna (nāsiterna), ae, f., die Gießkanne, Plaut. Bacch. 12 G.; Stich. 352. Cato r. r. 11, 3. Varro r. r. 1, 22, 3. Varro de vit. P. R. 1. fr. 42 (aus Non. 547, 7); vgl. Fest. 169 (a), 11. Nbf. mnasiterna, Fulg. serm. ant. 27 Helm. – Dav. nassiternātus, a, um, mit einer Gießkanne versehen, Calp. bei Fulg. serm. ant. 27 (wo Helm mnasiternatus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nassiterna

  • 11 moderāmen

        moderāmen inis, n    [moderor], a means of managing, rudder, helm: Innixus moderamine navis, O.— Management, control: equorum, O.— Fig.: rerum, the helm of the state, O.
    * * *
    rudder; management, government

    Latin-English dictionary > moderāmen

  • 12 clavus

    clāvus, i, m. [root klu-, v. claudo; prop. that which shuts or fastens].
    I.
    A nail, usually of metal.
    A.
    Lit.:

    offerumentas habebis pluris Quam ulla navis longa clavos,

    Plaut. Rud. 3, 4, 48:

    (leges) ad parietem fixae clavis ferreis,

    id. Trin. 4, 3, 32; so,

    clavi ferrei,

    Cato, R. R. 18 fin.; Caes. B. G. 3, 13; Vitr. 7, 3 al.—Sometimes of hard wood:

    clavis corneis occludere,

    Cato, R. R. 18 fin.:

    cornus... lignum utile, si quid cuneandum sit in ligno clavisve figendum ceu ferreis,

    Plin. 16, 40, 76, § 206:

    clavis religare tigna,

    Caes. B. C. 2, 10:

    clavos per modica intervalla figentes,

    Liv. 28, 20, 4.—

    Acc. to a Tuscan usage the ancient Romans designated the number of the year by nails, which the highest magistrate annually, at the Ides of September, drove into the wall of Jupiter's temple: clavo ab dictatore fixo,

    Liv. 7, 3, 3 sqq.; 8, 18, 12 sq.; 9, 28, 6: clavus annalis, Paul. ex Fest. p. 56, 10 Müll.; cf.

    O. Müll. Etrusk. 2, p. 329 sq., and Dict. of Antiq. p. 263. Also, in a later age, country people seem to have kept an account of the years in this way,

    Petr. 135, 8, 9.—Prov.: clavo clavum eicere, to drive out one nail by another (Gr. hêlôi ton hêlon, pattalôi ton pattalon, sc. dei exelaunein):

    novo quidam amore veterem amorem tamquam clavo clavum eiciendum putant,

    Cic. Tusc. 4, 35, 75: aliquid trabali clavo figere, to fasten with a large nail, to clinch a matter, id. Verr. 2, 5, 21, § 53; Arn. 2, p. 51.—
    2.
    As a symbol of immovable firmness:

    Necessitas Clavos trabales Gestans,

    Hor. C. 1, 35, 18:

    si figit adamantinos Necessitas Clavos,

    id. ib. 3, 24, 7; cf. O. Müll. as above cit., p. 331.—Hence,
    B.
    Trop.:

    ex hoc die clavum anni movebis,

    i. e. reckon the beginning of the year, Cic. Att. 5, 15, 1:

    fixus animus clavo Cupidinis,

    Plaut. As. 1, 3, 4.—Prov.:

    beneficium trabali clavo figere (v. trabalis),

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53 Zumpt; cf. Arn. 2, p. 51.—
    II.
    Meton. of objects of like form.
    A.
    ( Lit. the handle of the rudder, the tiller; hence, pars pro toto.) The rudder, helm, in gen. (only sing.): ut clavum rectum teneam, Enn. ap. Isid. Orig. 19, 2, 12 (Ann. v. 472 Vahl.):

    clavum ad litora torquere,

    Verg. A. 5, 177 Serv.; 10, 218.—
    b.
    Trop.:

    clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare,

    Cic. Sest. 9, 20:

    abicere,

    to leave off the care of a thing, Arn. 3, 106: dum clavum rectum teneam, if I keep a steady helm, am not negligent (as in Gr. orthan tan naun), Quint. 2, 17, 24 Spald.; cf. the passage of Enn. supra. —
    B.
    In medic. lang., a painful tumor or excrescence, a wart, a corn; on the feet, Cels. 5, 28, 14. clavis in pedibus mederi, Plin. 20, 17, 71, § 184; 22, 23, 49, § 101 sq.; 26, 11, 66, § 106; 28, 16, 62, § 222;

    on the eye,

    Cels. 6, 7, 12;

    in the nose,

    Plin. 24, 14, 77, § 126;

    upon the neck of cattle,

    Col. 6, 14, 6;

    in sheep,

    id. 7, 5, 11.—Also a disease of the olive-tree, Plin. 17, 24, 37, § 223.—
    C.
    A kind of abortion of bees, Plin. 11, 16, 16, § 50.—
    D.
    A purple stripe on the tunica, which, for senators, was broad (latus, cf. laticlavius); for the equites, narrow (angustus; cf.

    angusticlavius). In the time of the emperors, however, the sons of the senators and equites also, who were preparing for civil office, wore the latus clavus,

    Liv. 9, 7, 9; Varr. L. L. 9, § 79 Müll.; Ov. Tr. 4, 10, 29 Jahn; cf. Hor. S. 1, 5, 36; 1, 6, 28; Quint. 11, 3, 138; Vell. 2, 88, 2; Suet. Aug. 94: tunicam ita consuere, ut altera plagula sit angustis clavis, altera latis, Varr L. L. 9, § 47 Müll.—Hence the phrase: latum clavum ab Caesare impetravi, i. e. I have become senator, Plin. Ep. 2, 9, 2; cf.:

    clavum alicui tribuere,

    Suet. Claud. 24:

    impetrare,

    id. Vesp. 4:

    adimere,

    id. Tib. 35:

    adipisci,

    id. Vesp. 2.—Rarely a purple stripe on bed or table cloths, Amm. 16, 8, 8.—
    2.
    Poet., a tunic, in gen., either wide or narrow striped:

    mutare in horas,

    Hor. S. 2, 7, 10:

    sumere depositum,

    id. ib. 1, 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > clavus

  • 13 moderamen

    mŏdĕrāmen, ĭnis, n. [id.], a means of managing or governing, e. g. a rudder, helm ( poet. and in post-class. prose).
    I.
    Lit.
    A.
    Innixus moderamine navis, Ov. M. 15, 726; so in plur., id. ib. 3, 644.—
    B.
    Management, direction, control:

    equorum,

    Ov. M. 2, 48.—
    II.
    Trop.: rerum, the helm, i. e. the management of affairs, the government of the state, Ov. M. 6, 677; also, a means of moderating, mitigating, controlling: verum serenitas nostra certum moderamen invenit, Cod. Th. 11, 30, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > moderamen

  • 14 puppis

    puppis, is (acc. rarely puppem, Luc. 3, 545; and 4, 132, acc. to Prisc. p. 758 and 761 P.; abl. puppe, Ov. M. 5, 653; 7, 1; 11, 464 al.; Sil. 14, 525; Stat. Th. 3, 29 et saep.), f. [etym. dub.].
    I.
    The hinder part of a ship, the stern or poop (where also the helm was placed):

    navem convertens ad puppim,

    Cic. Att. 13, 21, 3:

    surgens a puppi ventus,

    astern, right aft, Verg. A. 3, 130:

    e puppi,

    Curt. 4, 4, 8; Ov. M. 3, 651:

    major pars a puppe nantes equos loris trahebat,

    Curt. 7, 9, 4:

    puppes citae,

    Hor. Epod. 9, 20:

    sedebamus in puppi et clavum tenebamus,

    i. e. I sat at the helm of the ship of State, Cic. Fam. 9, 15, 3:

    quam ob rem conscende nobiscum. et quidem ad puppim,

    id. ib. 12, 25, 5.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a ship:

    pictae puppes,

    Hor. C. 1, 14, 14; Verg. A. 1, 399; id. G. 3, 362; Ov. H. 13, 97.—
    B.
    As a constellation, The Ship, Cic. Arat. 389.—
    * C.
    In comic lang., the back:

    puppis Pereunda est probe,

    Plaut. Ep. 1, 1, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > puppis

  • 15 acror

    ācror, ōris, m. = acritudo, Fulg. contin. Virg. p. 85, 3 Helm. Isid. quaest. in exod. 17, 3.

    lateinisch-deutsches > acror

  • 16 adipatus

    adipātus, a, um (adeps), mit Schmalz od. Fett versehen, bereitet, geschmalzt, fettig, a) eig.: puls, Lucil. sat. 5. fr. X (bei Charis. 94, 19): hic adipatus (panis), Charis. 94, 17. – Subst., adipata, ōrum, n. pl., Schmalzgebackenes, Iuven. 6, 630. Vespae iudic. coci et pist. 48 (Riese Anthol. Lat. 1, 1. p. 141). – b) übtr.: opimum quoddam et tamquam adipatae dictionis genus, eine überladene u. schwülstige, Cic. or. 25. adipata crassitudo ingenii, Fulg. Virg. contin. p. 86, 14 Helm.

    lateinisch-deutsches > adipatus

  • 17 aes

    aes, aeris, n. (got. aiz [Genet. aizis], indogerm. aýah, ahd. er, Grundform * ajes, vgl. aēnus aus *ajes-nus), das Erz, I) eig., sowohl einfaches Erz, bes. Kupfererz, Kupfer, als jedes zu einer Einheit verbundene »Mischmetall«, Bronze, a) übh.: aes minutum, kleine Erzstückchen (von Kindern beim Spiel als Geld gebraucht), Sen.: regio aeris ac plumbi uberrima, Iustin.: aes conflare et temperare, Plin.: aes fundere, Plin.: aes fundere procudereque, Iustin. 36, 4, 4.: alqm ex aere fundere od. ducere od. facere, Plin.: u. so ducere aera alci, Hor.: simulacrum ex aere facere alci, Plin.: pedestris ex aere statua, Cic.: multa ex aere fabre facta, Liv. – poet. (v. ehernen Zeitalter), ut inquinavit aere tempus aureum; aere, dehinc ferro duravit saecula, Hor. epod. 16, 64 sq. – b) bes. Kupfererz, Kupfer, vollst. aes Cyprium gen., Plin.: dah. scoria aeris, Plin.: flos aeris, Plin.: squama aeris, Cels.

    II) meton., das aus Erz Bereitete: A) im allg. (bes. b. Dichtern), Erz, Bronze, Kupfer = eherne, bronzene, kupferne Gefäße, Waffen, Statuen, Gesetztafeln u. dgl. (Plur. gew. nur im Nomin. u. Akk. aera), aes cavum, Kessel, Ov.: aes concavum, eherne Himmelskugel, Lact.: aera aere repulsa, eherne Becken, Zimbeln, Ov.: so nocturno aeris sono, Vell.: u. aeris crepitus, Liv.: u. aera Temesea, eherne Becken in Temesa (bei Zaubereien), Ov.: u. Corybantia, beim Kybeledienst, Verg.: eius aera refigere, eherne Gesetztafeln, Cic.: so aera legum figere, Tac., aes figere, Plin. ep. u. Ov.: u. legum aera liquefacta sunt, Cic.: u. aes publicum per fora ac templa fixum, metallene Maueranschläge, Staatsinschriften, Tac. ann. 11, 14 extr. u. so fixum est aere publico senatusconsultum, Tac. ann. 12, 53: aere ciēre viros, mit der Tuba, Verg.: so aes rectum, Iuven.: aera unca, die Angel, Ov.: dempto aere, Helm, Ov.: geminant aera, Waffen, Hor.: marmor aeraque, Statuen aus Marmor u. Erz, Hor.: illi robur et aes triplex circa pectus erat, Eichenholz panzerte seine Brust u. dreifaltiges Erz (poet. = war sehr abgehärtet), Hor.

    B) insbes., das Geld, 1) Bronze- od. Kupfergeld, urspr. ungemünztes (aes rude), aus Stücken Kupfer bestehendes u. nach dem Gewicht berechnetes, s. Plin. 33, 42; – dann gemünztes u. nun zählbares gegossenes, in urspr. pfündigen Assen (librales asses); dah. aere et librā u. dgl., s. lībra. – aes grave, altes Geld, die spätere Bezeichnung des alten, pfündigen Asses, als ein neues, leichteres As eingeführt war (s. Plin. 33, 42: Librales asses appendebantur, quare aeris gravis poena dicta est), aes grave plaustris in aerarium convehentes, Liv.: dena milia gravis aeris, Liv.: u. bes. bei Strafansätzen, denis milibus aeris gravis reos condemnavit, Liv.: häufig der Genet. aeris ellipt. für aeris librae od. asses, zB. tressis, ex tribus aeris quod sit, Varr.: viginti aeris poena sunto, Gell.: gew. bei milia, wie terna od. quinquaginta milia aeris (i.e. assium), Nep. u. Liv.: sowie mit den Zahladverbien bei runden Summen von einer Million an (mit Auslassung von centena milia), habere aeris milies (100 Millionen) od. tricies (3 Millionen), Cic.: usque ad decies aeris (10 Millionen Asse), Liv. – argentum aere solutum est, statt des (silbernen) Sesterz das (kupferne) As, od. statt des Ganzen ein Viertel (weil damals 4 As auf einen Sesterz gingen), Sall. Cat. 33, 3 (vgl. Vell. 2, 23, 2). – Dah. aes bes. nach der letzten Reduktion des As (s. as) als geringe (Scheide-)Münze, etwa wie unser Dreier, curque iuvent nostras aera vetusta manus. Aera dabant olim, Ov.: centum aureolos sic velut aera roget, Mart.: modius datur aere quaterno, Mart.: non duo aera, non assem, non denarium, sed quadrantem posuit hoc loco, Ambros. – 2) übh. Geld von jeder Art (wie pecunia, nummus), si aes habent, dant mercem, Plaut.: ancilla aere suo empta, Ter.: gravis aere dextra, Verg.: meo sum pauper in aere, bin arm, doch schuldenfrei, Hor.: cum pretiosum aere parvo fundum abstulisset, um ein Spottgeld, Macr.: pueri qui nondum aere lavantur, die noch nicht für Geld baden (= Kinder unter 4 Jahren, die die öffentlichen Bäder umsonst hatten, während ältere Kinder u. erwachsene Personen einen Quadrans [1/3 As] zahlten), Iuven. – übtr., der Wert, si praelectorem habuisset alicuius aeris, von einigem Wert, Gell.: suo aere censeri, nach eigenem Wert (nicht nach Außendingen) geschätzt werden, Sen. – Insbes.: a) aes meum, tuum, suum, mir usw. eigenes Geld, Aktivvermögen, ICt., dah. übtr., est alqs in meo aere, es gehört jmd. gleichs. zu meinen Aktiven, gehört mir an, ist mir verpflichtet, Cic. – dagegen aes alienum (selten alienum aes), fremdes, entlehntes (aes mutuum bei Sall. Iug. 96, 2) Geld, Passivvermögen, Schulden, aes meum alienum, Cic.: leve aes alienum debitorem facit, grave inimicum, Sen.: alienum aes cogere, Plaut.: aes alienum facere od. contrahere, Cic.: aes. al. grande conflare, Sall.: in aes al. incĭdere, Cic.: aes al. habere, Cic. u. Sen. rhet.: non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse, Cic.: aere alieno demersum esse, tief in Schulden stecken, Liv.: aere al. oppressum esse. Cic.: alqm aere al. levare, Cic.: alqm omni aere alieno liberare, Cic.: multas civitates falso aere al. liberare, von mit Unrecht aufgebürdeten Sch., Cic.: aere al. exire od. expediri, Cic., od. exsolvi, Liv., schuldenfrei werden: aes al. minuere, Plin. ep., solvere od. dissolvere, Cic., persolvere, Sall., exsolvere, Plin. ep.: aeris alieni od. alieni aeris solutio, Liv. – auch aes allein = »Schulden«, pro aere Tusculanum proscripsisse audio, Cic.: aes confessum, XII tabb. b. Gell. – admonitus huius aeris alieni, an diese Schuld (des unerfüllten Versprechens), Schuldigkeit, Cic. – b) der Lohn, Sold, die Zahlung für geleistete Arbeit oder Dienste, α) übh.: aes datur, der Lohn der Handwerker, Plaut.: aera poposcit, heischte die Zahlung (den Hurenlohn), Iuven.: quod ad aes exit, auf Lohn (Geld) ausgeht = Gewinn beabsichtigt, Sen. – β) der Sold der Soldaten, die Löhnung, aes militare, Cato fr. u.a.: aera militum, Plin.: aera equestria, Cato fr.: aera militibus constituere, dare, Liv.: aera omnibus procedunt, Liv.: annua aera habes, annuam operam ede, Liv. – aere dirutus, s. dī-ruo. – dah. sarkastisch, omnia istius aera illa vetera, alle seine alten Kampagnen (im Sold der Liebe u. des Spieles), Cic. Verr. 5, 33. – c) aes equestre, das Ausrüstungsgeld für das Reitpferd eines röm. Ritters (nach Liv. 1, 43, 9 im Betrage von 10000 As), Gaius instit. 4, 27. – d) aes hordearium, das jährliche Ritterpferdsgeld (= Jahrgeld zur Unterhaltung der Ritterpferde), Gauis instit. 4, 27, das begüterte Erbinnen (Waisen od. Witwen) jede für einen Ritter tragen mußten (s. Liv. 1, 43, 9; vgl. Cic. de rep. 2, 36), Gaius instit. 4, 27: hierher gehört wohl cedit miles, aes petit, Plaut. aul. 526; vgl. ibid. 528. – e) aes manuarium, das im Würfelspiel gewonnene Geld, Gell. 18, 13, 4 (da manus = der Wurf im Spiel, Suet, Aug. 71, 3). – f) aes circumforaneum, das von den Geldwechslern (die ihre Buden in den um das Forum herumgehenden Portikus hatten) entlehnte Geld, Cic. ad Att. 2, 1, 9. – g) aes Martium, die Kriegsbeute (weil gewisse Stücke der Beute immer dem Mars dargebracht wurden), Inscr. in der Zeitschr. für Altertumsw. 1845. S. 787. – 3) Plur. aera, die einzelnen Posten einer berechneten Summe, Lucil. sat. 29, 8. Cic. Hortens. fr. 50. p. 61 K. (fr. 59. p. 319 M.): conficienda sunt aera, Sen. ep. 26, 8 (nach Madv. adv. crit., 2, 472) – /Nach Diom. 328, 14 war im Plur. nur Nomin. u. Akk. aera üblich; doch kommt noch vor Genet. aerum, Cato or. fr. 64, 1. Corp. inscr. Lat. 13, 8736, heteroklit. aerorum, Corp. inscr. Lat. 13, 6959: Dat. od. Abl. aeribus, Cato or. fr. 64, 2. Lucr. 2, 636. Arnob. 3, 41. – Archaist. Genet. Sing. aerus, Corp. inscr. Lat. 4, 2440: Dat. aere, Corp. inscr. Lat. 3, 6076. Cic. ep. 7, 13, 2. Liv. 31, 13, 5.

    lateinisch-deutsches > aes

  • 18 algesco

    algēsco, alsī, ere (algeo), das Gefühl der Kälte bekommen, sich erkälten, ne ille alserit, Ter. adelph. 36. – u. im Bilde, rabiem flammarum algescere cogit, sich abkühlen, Prud. apoth. 142: omne enim caloratae iuventutis igniculum torpidae veternositatis algescit in senio, kühlt sich ab, Fulgent. mitol. 3, 4 Helm.

    lateinisch-deutsches > algesco

  • 19 ambiegnus

    ambiegnus, a, um (ambi u. agnus), von beiden Seiten mit Lämmern umgeben, t.t. der Opferspr., von größern Opfertieren, zu deren Seiten noch kleinere stehen, wie ambiegna bos b. Varr. LL. 7, 31; vgl. Paul. ex Fest. 4, 16, wo die Form ambegnus, die auch Baebius Macer b. Fulg. serm. ant. no. 6 hat (Helm ›ambignus‹).

    lateinisch-deutsches > ambiegnus

  • 20 Anacreon

    Anacreōn, ontis, Akk. onta, m. (Ἀνακρέων), ein berühmter lyrischer Dichter, zu Teos in Ionien geboren (559 v. Chr.), zu Abdera erzogen (gest. 478 v. Chr.), Cic. Tusc. 4, 71. Hor. carm. 4, 9, 9; epod. 14, 10. Val. Max. 9, 12. ext. 8. Gell. 19, 9. § 5 u. 7. – Dav.: a) Anacreontīus, a, um (Ἀνακρεόντειος, Gell. 19, 9, 4), anakreontisch, colon, Quint. 9, 4, 78: metrum, Diom. 512, 6. Serv. de cent. metr. 458, 10: numerus, Censor. fr. 14, 13. p. 71, 11 H. – b) Anacreonticus, a, um, anakreontisch, sacra, Fulgent. mitolog. 1. praef. p. 10 Helm.

    lateinisch-deutsches > Anacreon

См. также в других словарях:

  • Helm (Begriffsklärung) — Helm steht für: Helm, eine schützende Kopfbedeckung Helm (Heraldik), der Wappenhelm in der Heraldik Helm (Architektur), das Dach eines Turmes Helm AG, ein deutsches Chemieunternehmen der Stiel eines Werkzeuges oder einer Waffe, siehe Stiel… …   Deutsch Wikipedia

  • Helm — may refer to:a ship s steering mechanism; see tiller and steering wheel. Derived meanings: * The verb meaning steer as in to helm a yacht . * A gender neutral term for helmsman * metaphorically, a position of leadership or control * the Unicode… …   Wikipedia

  • Helm-Knabenkraut — (Orchis militaris) Systematik Familie: Orchideen (Orchidaceae) Unterfamilie …   Deutsch Wikipedia

  • Helm — Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or wheel… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm alee — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm amidships — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm aport — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm astarboard — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm aweather — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm down — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Helm hard alee — Helm Helm, n. [OE. helme, AS. helma rudder; akin to D. & G. helm, Icel. hj[=a]lm, and perh. to E. helve.] [1913 Webster] 1. (Naut.) The apparatus by which a ship is steered, comprising rudder, tiller, wheel, etc.; commonly used of the tiller or… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»